Hebben jullie ook al zo'n zin in de zomer? Vakantietijd, met nu eindelijk misschien de mogelijkheid om er eens echt tussenuit te kunnen?! Vast een hele goed, rustvolle en mooie tijd toegewenst! 

 

Ook ik ben weer onderweg, met volle bagage, maar vooral met een vol hart: fijn dat er weer iets meer kan. Morgen vertrek ik naar Schotland voor het begin van een aantal maanden reizen in Groot-Brittannië, om daar de gemeente te dienen en ook te vertellen over het werk in Bolivia wat we zonder jullie allemaal niet zouden kunnen doen. Gebed voor deze periode stel ik erg op prijs, want drie maanden uit de koffer leven is best wel pittig.

 

Er is zoveel  te vertellen, soms weet ik niet waar te beginnen om jullie mee te laten proeven wat er bij ons allemaal gaande is. We hebben best een gespannen paar weken achter de rug. Eerst met legale stappen voorbereiden en toen de gesprekken om de administrateur te vragen te vertrekken. Dat is God zij dank op een redelijk rustige manier gelukt – het alternatief waren administratieve processen geweest en we hadden daarvoor een advocaat etc achter de hand. Afschuwelijk deze situatie maar het werk wat ze leverde leek onderhand op gatenkaas en in administratie moeten de dingen toch gewoon passend zijn. Er zijn nu twee mensen bezig om opnieuw inventarissen op te nemen, ook wel nodig nadat er 3 jaar niks gebeurd was. Jullie denken misschien: waarom heeft dit zo lang gesleept dan, tja, in de Coronatijd werd niet goed zichtbaar dat de gaten in het werk door haar kwamen en niet door de pandemie.

 

Op de foto ziet u Gustavo, wij kennen elkaar al 33 jaar: eerst omdat hij in Peniel in rehabilitatie kwam, later doordat hij in de gemeente kwam. De zondag voordat ik ging reizen spraken we nog met elkaar. Hij vertelde dat hij de grote letter Bijbel die ik hem had gegeven bij een van de oudsten in bewaring had gegeven. Drie dagen later liep hij in de stad en stierf omdat zijn hart ermee stopte. Ik ben dankbaar dat Mario uit de gemeente regelmatig met hem de bijbel open heeft kunnen doen, en ook dat we hem praktisch een beetje hebben kunnen bijstaan deze jaren.

 

De jongeren in Adulam en Talita Cumi leven ook met het bewustzijn van de eeuwigheid. Als er problemen zijn in huis, zoals vorige week weer met Maria, dan gaat de rest van de groep bidden: God om hulp vragen. Hoe mooi is dat! Ook wat een van de meisjes aan het team vertelde: “ik ga mezelf het mooiste verjaardagscadeau geven: ik vraag de Here Jezus om in m'n hart te komen." Jullie snappen dat het staflid gelijk met haar gebeden heeft!

 

Afgelopen vrijdag heb ik een beeldgesprek gehad met de jongens van Adulam, er werd Moederdag gevierd en ze wilden me niet vergeten. Ook Felina en ik hebben elke week een paar keer contact om dingen door te spreken die in de teams en met de jongeren spelen. Zo ver weg, en dan zo dichtbij gelukkig.

 

Met de kinderen van Jesed, en de scholen waarmee we een werkverband hebben, is ter ere van de dag van het kind een expositie georganiseerd met tekeningen over de rechten van het kind met, zoals jullie kunnen zien, heel veel tekeningen. Er was o.a. belangstelling van de kinderbescherming en de politie.

 

Er zijn al heel wat uren en dagen gaan zitten in het afmaken van de Engelse vertaling van het boek van Peter de Bruijne. Gisteren dacht ik dat ik klaar was, maar nu blijkt in het Amazon systeem dat er nog allerlei dingen niet goed staan. Wat een gedoe, een goede les in geduld oefenen! 

 

We blijven met elkaar verbonden in gebed. Hartelijk dank voor jullie ondersteuning en betrokkenheid - ook namens de tieners die bij ons wonen en kinderen die voor hulp komen.

 

Dag, met liefs en warme groeten, ook van de teams, Fineke